Dit is de drol die jij in je onderbroek vindt

“Dit is de drol die jij vandaag in je onderbroek vindt.” Met die plastische woorden droeg een kersverse collega grijnzend op mijn eerste werkdag een klus aan mij over. Het was duidelijk: voor hem was dit een rotklus, een hoofdpijndossier, een uitsteltrigger, een “moetje”, werk waar je chagrijnig van wordt, werk dat je van veel boeiender zaken afhoudt. Een klusje dat stinkt. En voor hem gelukkig een klus die met mijn komst logischerwijs op mijn bordje thuishoorde.

Ken je dat? Zo’n afschuifklus die in het ergste geval tot een valse entree leidt? Omdat ik geen idee had waar het heen ging, en mogelijk ook omdat ik nog aan het lachen was om de op zich treffende metafoor, haalde ik mijn schouders op en nam de spreekwoordelijke drol aan. Het ging om een destijds nieuwe wet die erin voorzag dat bedrijven in sommige situaties hun ondernemingsraad (vergaande) informatie moesten verstrekken over de salarisverhoudingen. Het was iets wat mijn collega niet gewend was, iets waarvan hij duidelijk “iets” vond.

Ik vermoed dat hij het nogal druk had met andere juridische kwesties die hem al genoeg hoofdbrekens bezorgden, of die gewoon veel boeiender waren. Want als hij de wet goed had gelezen, had hij net als ik, op pagina 2 van de wettekst een bepaling over uitzonderingsregels gezien, onderzoek gedaan naar de eigendomsstructuur van het bedrijf, en ontdekt dat het bedrijf inderdaad onder de uitzonderingsregels viel.

Resultaat: directie tevreden en de ondernemingsraad ook, want met de raad sprak ik een betere (maar minder vergaande) informatievoorziening af. Al met al werd de afschuifklus zo een lekkere binnenkomer. Ik had dus geen drol, maar goud in handen.

Welke gouden "drol" heb jij wel eens gevonden?